وقتی از هیاهوی آدمها دلم میگیرد

و روحم همچون تشنه ای چشمه آرامش را جستجو میکند

با سر گذاشتن روی قلب پاکت و شنیدن ضربان آرامش بخش آن

و نگاه در نگاه صمیمی و مهربان و زیبایت دوختن دریای متلاطم قلبم آرام میگیرد

در کنار ساحل مهر ، در پهنه موج ، در دشتها زیر سایه نور

  کنار تپه های سبز ایمان ، تنها تو را فریاد میزنم

و با بند بند وجودم به تو ای زیباترین عشق میورزم

تو بهترین دلیل برای بودن و زیستن منی

تو همان گل بی خاری که وصفش را در افسانه ها شنیده بودم .